ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ Η ΛΑΪΚΙΣΤΙΚΗ ΑΠΟΨΗ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΜΟΥΡΚΟΓΙΑΝΝΗ
Του ΓΙΑΝΝΗ ΣΒΩΛΟΥ
Την περασμένη Τρίτη, στο υπό ανακαίνιση φουαγέ του θεάτρου «Ολύμπια», παρουσιάστηκε ο προγραμματισμός της νέας καλλιτεχνικής περιόδου της ΕΛΣ. Η όλη εκδήλωση μαρτυρούσε τις νοσούσες ισορροπίες, που παγιώνονται στο θέατρο. Την παρουσίαση έκανε μόνος ο πρόεδρος του Δ.Σ. Νίκος Μουρκογιάννης.
Μίλησε σε πρώτο πρόσωπο και αναφέρθηκε αποκλειστικά στον εαυτό του και σε όσα έχουν συντελεσθεί υπό την εποπτεία του για την οικονομική, κυρίως, εξυγίανση του θεσμού. Παρών ήταν και ο σκιώδης καλλιτεχνικός διευθυντής Τζοβάνι Πάκορ, ο οποίος διευκρίνισε ότι η θητεία του λήγει τον Δεκέμβριο και γνωστοποίησε ότι δεν έχει υποβάλει υποψηφιότητα για τη θέση, που προκηρύχτηκε. Μοναδικός αρχιμουσικός παρέστη ο Ηλίας Βουδούρης που, όμως, δεν έλαβε καθόλου τον λόγο. Ο Λουκάς Καρυτινός απουσίασε.
Ο Θεός και ο λαός απολαμβάνουν όπερα στο Ηρώδειο!
Οσον αφορά το καθαρά καλλιτεχνικό μέρος, ο κύριος Μουρκογιάννης δεν εξέφερε ούτε λέξη. Παρέπεμψε τους παρευρισκόμενους να διαβάσουν επιτόπου το γεμάτο κενά και αοριστολογίες έντυπο με τον προγραμματισμό της περιόδου 2010-11. Ούτε άδικα, ούτε άστοχα: ο άνθρωπος δεν θα είχε να πει και πολλά. Οπως και πέρυσι, πλην των εναρκτήριων παραγωγών για τις οποίες δόθηκαν συνοπτικά/ενδεικτικά διανομές, από τις υπόλοιπες έλειπε κάθε στοιχείο. Επιπλέον, το ρεπερτόριο πρόβαλλε συρρικνωμένο σε οριακό βαθμό, περιορισμένο σε απολύτως δημοφιλή έργα με δηλωμένο στόχο την οικονομική επιτυχία. Ιδια έλλειψη έμπνευσης, οράματος και πληροφορίας διέπει και την παρουσία της ΕΛΣ στο Ηρώδειο: «Καβαλερία»-«Παλιάτσοι», «Ναμπούκο» άνευ διανομών και λοιπών συντελεστών. Θετική -και γεωπολιτικά ρεαλιστική- είναι η συνεργασία με την Οπερα της Σόφιας, παρ' ότι ούτε γι' αυτήν δόθηκαν σαφή στοιχεία.
Συνεχίζοντας απτόητος παρεμβάσεις σε καλλιτεχνικά θέματα (το πρόβλημα της καλλιτεχνικά επιτυχούς περιόδου Λαζαρίδη εκπεφρασμένο τώρα απ' την ανάποδη!), ο κ. Μουρκογιάννης κατηγόρησε τους κριτικούς ως «χειροκροτητές της οικονομικής κατάρρευσης της ΕΛΣ» καθώς «επικροτούν πειραματισμούς που γίνονται στην πλάτη του ελληνικού λαού»! Μάλιστα, σε μια οπερατική κορόνα, δήλωσε υπερήφανος που με την αθρόα προσέλευσή του ο ελληνικός λαός έδειξε ξεκάθαρα ότι προτιμάει παραγωγές όπως η «Νόρμα» και η «Αΐντα» του καλοκαιριού, και προχώρησε κατακεραυνώνοντας τους εγωπαθείς κριτικούς, που τόλμησαν να κατακρίνουν το ανέμπνευστο, εμπορικό στίγμα τους, με το απόφθεγμα «Φωνή λαού, φωνή Θεού»!
Και ενώ τη μια στιγμή είχε την αφέλεια να κατακρίνει ως πειραματισμούς εκπληκτικές παραγωγές όπως ο «Ταγχόιζερ» του Γκράχαμ Βικ (!), με τη δικαιολογία ότι για να υλοποιηθούν αφέθηκε απλήρωτο το ΙΚΑ, από την άλλη ανακοινώθηκε ότι κατά την περίοδο 2010-11 θα λειτουργήσουν Πειραματική Σκηνή, Πειραματικό Μπαλέτο, Στούντιο Οπερας, Παιδική Σκηνή, Οπερέτα, συναυλίες στο Φουαγέ και εκπαιδευτικά προγράμματα! Μα ποια είναι τέλος πάντων η ΕΛΣ; Η Βαστίλη ή η Μητροπολιτική Οπερα της Νέας Υόρκης; Μεσούσης της οικονομικής κρίσης, ποιον άλλο -εκτός από τους άμεσα εμπλεκόμενους- ενδιαφέρουν πραγματικά όλα αυτά τα πρωσοποπαγή παραμάγαζα;
Ποιους βολεύει η συρρίκνωση ρεπερτορίου;
Ο κύριος Μουρκογιάννης θα όφειλε να αντιλαμβάνεται -διαφορετικά είναι επικίνδυνος για την ΕΛΣ όσο και οι ασύδοτα σπάταλοι προκάτοχοί του- ότι αντικείμενο της κριτικής είναι πρωτίστως η ποιότητα των παραγωγών. Την αξιολόγηση αυτή κάνει ο κριτικός βασιζόμενος αφ' ενός στο μεγάλο εύρος γνώσης και εμπειρίας του, αφ' ετέρου με γνώμονα το ευρύτερο μορφωτικό και πολιτιστικό συμφέρον του «λαού». Αλίμονο αν καταντούσε να ασκεί κριτική σύμφωνα με αυτό που προτιμά προσωπικά. Ούτε μπορεί ο κύριος Μουρκογιάννης να γνωρίζει το απόθεμα εμπειρίας και τα ζητούμενα του υποθετικού μέσου οπερόφιλου· ειδικά σήμερα που με το DVD και τα ταξίδια μπορεί κανείς να ενημερώνεται εύκολα και καλά.
Συνιστά συνεπώς unfair συμπεριφορά και λαϊκισμό να επιχειρεί να επιβάλλει τις απόψεις του διαβάλλοντας τους κριτικούς ως «χειροκροτητές της οικονομικής καταρράκωσης της ΕΛΣ», ενώ, ταυτόχρονα, να προβάλλει ως αδιάσειστο, αυτονόητο αντεπιχείρημα το συμφέρον ενός «λαού», που προτιμά να ακούει «Τόσκα», «Τραβιάτα» και «Ναμπούκο». Αλλοι έχουν συμφέρον και βολεύονται από τη συρρίκνωση του ρεπερτορίου και όχι οι φιλόμουσοι!
Ατυχώς, στη λαϊκίστικη σπουδή του να νοικοκυρέψει τα ανοικοκύρευτα, ο κύριος Μουρκογιάννης μαζί με τα βρωμόνερα πετάει και το ...μωρό· πιθανόν γιατί αδυνατεί να κάνει την ουσιώδη διάκριση! Καταλάβαμε ότι θεωρεί αυτονόητο πως θα ηγείται του Δ.Σ. της ΕΛΣ ώσπου να μετακομίσει στη νέα της στέγη τον Φεβρουάριο του 2016. Ας προσέξει λοιπόν. Ετσι όπως το πάει, μπορεί μεν να τού πετύχει η εγχείρηση, αλλά ο ασθενής ίσως του μείνει στα χέρια...
Επειγόντως καλλιτεχνικός διευθυντής
Το τι συμβαίνει στο θολό πεδίο της οικονομικής διαχείρισης πίσω από κάθε παραγωγή ή με τι κριτήρια αποφασίζεται το ρεπερτόριο είναι μια ολότελα διαφορετική ιστορία. Γι' αυτά μπορεί επίσης να εκφέρει άποψη ο κριτικός. Το τι στραβό και μεμπτό συνέβη -ή συμβαίνει- στο οικονομικοδιαχειριστικό πεδίο είναι αποκλειστικά ευθύνη του κυρίου Μουρκογιάννη να εξιχνιάσει· γι' αυτό άλλωστε προσκλήθηκε. Στον αναλυτικό απολογισμό του έργου εξυγίανσης, που έκανε έως τώρα, είδαμε πολλά ικανοποιητικά. Απολύτως θετική ήταν επίσης η ενημέρωση ως προς τα πορίσματα της έρευνας για κακοδιαχείριση κατά τα -άραγε πόσα;- προηγούμενα έτη. Θα ήταν πολύ υγιεινό να δινόταν στη δημοσιότητα για να μάθουν επιτέλους οι οπερόφιλοι ποιοι καταρράκωσαν οικονομικά την ΕΛΣ, πότε και πώς, να ξεκαθαριστούν πράγματα αλλά και να αποκατασταθούν υπολήψεις...
Τα καλλιτεχνικά θέματα,όμως, διέπονται από άλλους «νόμους» και δεοντολογίες και είναι ολέθριο που, ελλείψει αντιλόγου, ο κύριος Μουρκογιάννης τα χώνει όλα αυθαιρέτως και αβασάνιστα στο ίδιο τσουβάλι. Ας περιορίσει, λοιπόν, τα οράματά του στο πεδίο της οικονομικής κάθαρσης, της διαχειριστικής εξυγίανσης και της αξιοκρατικής, δομικής αναμόρφωσης της αμαρτωλής και κακογερασμένης ΕΛΣ, αφήνοντας τα καθαρά καλλιτεχνικά θέματα στους καθ' ύλην αρμόδιους· και βεβαίως, ας αφήσει την κριτική να κάνει τη δουλειά της.
Για το καλλιτεχνικό μέρος επιβάλλεται να επιστρέψει το ταχύτερο η ευθύνη σε έναν νέο καλλιτεχνικό διευθυντή, που δεν θα είναι ούτε φάντασμα, ούτε αχυράνθρωπος, κινούμενος με αόρατα νήματα από αόρατα -ή όχι και τόσο αόρατα-παρασκήνια... Για το τελευταίο ας φροντίσει επειγόντως και σωστά -αρκετά λάθη έκανε ώς τώρα!- το άμουσο ΥΠΠΟΤ. *
Του ΓΙΑΝΝΗ ΣΒΩΛΟΥ
Την περασμένη Τρίτη, στο υπό ανακαίνιση φουαγέ του θεάτρου «Ολύμπια», παρουσιάστηκε ο προγραμματισμός της νέας καλλιτεχνικής περιόδου της ΕΛΣ. Η όλη εκδήλωση μαρτυρούσε τις νοσούσες ισορροπίες, που παγιώνονται στο θέατρο. Την παρουσίαση έκανε μόνος ο πρόεδρος του Δ.Σ. Νίκος Μουρκογιάννης.
Μίλησε σε πρώτο πρόσωπο και αναφέρθηκε αποκλειστικά στον εαυτό του και σε όσα έχουν συντελεσθεί υπό την εποπτεία του για την οικονομική, κυρίως, εξυγίανση του θεσμού. Παρών ήταν και ο σκιώδης καλλιτεχνικός διευθυντής Τζοβάνι Πάκορ, ο οποίος διευκρίνισε ότι η θητεία του λήγει τον Δεκέμβριο και γνωστοποίησε ότι δεν έχει υποβάλει υποψηφιότητα για τη θέση, που προκηρύχτηκε. Μοναδικός αρχιμουσικός παρέστη ο Ηλίας Βουδούρης που, όμως, δεν έλαβε καθόλου τον λόγο. Ο Λουκάς Καρυτινός απουσίασε.
Ο Θεός και ο λαός απολαμβάνουν όπερα στο Ηρώδειο!
Οσον αφορά το καθαρά καλλιτεχνικό μέρος, ο κύριος Μουρκογιάννης δεν εξέφερε ούτε λέξη. Παρέπεμψε τους παρευρισκόμενους να διαβάσουν επιτόπου το γεμάτο κενά και αοριστολογίες έντυπο με τον προγραμματισμό της περιόδου 2010-11. Ούτε άδικα, ούτε άστοχα: ο άνθρωπος δεν θα είχε να πει και πολλά. Οπως και πέρυσι, πλην των εναρκτήριων παραγωγών για τις οποίες δόθηκαν συνοπτικά/ενδεικτικά διανομές, από τις υπόλοιπες έλειπε κάθε στοιχείο. Επιπλέον, το ρεπερτόριο πρόβαλλε συρρικνωμένο σε οριακό βαθμό, περιορισμένο σε απολύτως δημοφιλή έργα με δηλωμένο στόχο την οικονομική επιτυχία. Ιδια έλλειψη έμπνευσης, οράματος και πληροφορίας διέπει και την παρουσία της ΕΛΣ στο Ηρώδειο: «Καβαλερία»-«Παλιάτσοι», «Ναμπούκο» άνευ διανομών και λοιπών συντελεστών. Θετική -και γεωπολιτικά ρεαλιστική- είναι η συνεργασία με την Οπερα της Σόφιας, παρ' ότι ούτε γι' αυτήν δόθηκαν σαφή στοιχεία.
Συνεχίζοντας απτόητος παρεμβάσεις σε καλλιτεχνικά θέματα (το πρόβλημα της καλλιτεχνικά επιτυχούς περιόδου Λαζαρίδη εκπεφρασμένο τώρα απ' την ανάποδη!), ο κ. Μουρκογιάννης κατηγόρησε τους κριτικούς ως «χειροκροτητές της οικονομικής κατάρρευσης της ΕΛΣ» καθώς «επικροτούν πειραματισμούς που γίνονται στην πλάτη του ελληνικού λαού»! Μάλιστα, σε μια οπερατική κορόνα, δήλωσε υπερήφανος που με την αθρόα προσέλευσή του ο ελληνικός λαός έδειξε ξεκάθαρα ότι προτιμάει παραγωγές όπως η «Νόρμα» και η «Αΐντα» του καλοκαιριού, και προχώρησε κατακεραυνώνοντας τους εγωπαθείς κριτικούς, που τόλμησαν να κατακρίνουν το ανέμπνευστο, εμπορικό στίγμα τους, με το απόφθεγμα «Φωνή λαού, φωνή Θεού»!
Και ενώ τη μια στιγμή είχε την αφέλεια να κατακρίνει ως πειραματισμούς εκπληκτικές παραγωγές όπως ο «Ταγχόιζερ» του Γκράχαμ Βικ (!), με τη δικαιολογία ότι για να υλοποιηθούν αφέθηκε απλήρωτο το ΙΚΑ, από την άλλη ανακοινώθηκε ότι κατά την περίοδο 2010-11 θα λειτουργήσουν Πειραματική Σκηνή, Πειραματικό Μπαλέτο, Στούντιο Οπερας, Παιδική Σκηνή, Οπερέτα, συναυλίες στο Φουαγέ και εκπαιδευτικά προγράμματα! Μα ποια είναι τέλος πάντων η ΕΛΣ; Η Βαστίλη ή η Μητροπολιτική Οπερα της Νέας Υόρκης; Μεσούσης της οικονομικής κρίσης, ποιον άλλο -εκτός από τους άμεσα εμπλεκόμενους- ενδιαφέρουν πραγματικά όλα αυτά τα πρωσοποπαγή παραμάγαζα;
Ποιους βολεύει η συρρίκνωση ρεπερτορίου;
Ο κύριος Μουρκογιάννης θα όφειλε να αντιλαμβάνεται -διαφορετικά είναι επικίνδυνος για την ΕΛΣ όσο και οι ασύδοτα σπάταλοι προκάτοχοί του- ότι αντικείμενο της κριτικής είναι πρωτίστως η ποιότητα των παραγωγών. Την αξιολόγηση αυτή κάνει ο κριτικός βασιζόμενος αφ' ενός στο μεγάλο εύρος γνώσης και εμπειρίας του, αφ' ετέρου με γνώμονα το ευρύτερο μορφωτικό και πολιτιστικό συμφέρον του «λαού». Αλίμονο αν καταντούσε να ασκεί κριτική σύμφωνα με αυτό που προτιμά προσωπικά. Ούτε μπορεί ο κύριος Μουρκογιάννης να γνωρίζει το απόθεμα εμπειρίας και τα ζητούμενα του υποθετικού μέσου οπερόφιλου· ειδικά σήμερα που με το DVD και τα ταξίδια μπορεί κανείς να ενημερώνεται εύκολα και καλά.
Συνιστά συνεπώς unfair συμπεριφορά και λαϊκισμό να επιχειρεί να επιβάλλει τις απόψεις του διαβάλλοντας τους κριτικούς ως «χειροκροτητές της οικονομικής καταρράκωσης της ΕΛΣ», ενώ, ταυτόχρονα, να προβάλλει ως αδιάσειστο, αυτονόητο αντεπιχείρημα το συμφέρον ενός «λαού», που προτιμά να ακούει «Τόσκα», «Τραβιάτα» και «Ναμπούκο». Αλλοι έχουν συμφέρον και βολεύονται από τη συρρίκνωση του ρεπερτορίου και όχι οι φιλόμουσοι!
Ατυχώς, στη λαϊκίστικη σπουδή του να νοικοκυρέψει τα ανοικοκύρευτα, ο κύριος Μουρκογιάννης μαζί με τα βρωμόνερα πετάει και το ...μωρό· πιθανόν γιατί αδυνατεί να κάνει την ουσιώδη διάκριση! Καταλάβαμε ότι θεωρεί αυτονόητο πως θα ηγείται του Δ.Σ. της ΕΛΣ ώσπου να μετακομίσει στη νέα της στέγη τον Φεβρουάριο του 2016. Ας προσέξει λοιπόν. Ετσι όπως το πάει, μπορεί μεν να τού πετύχει η εγχείρηση, αλλά ο ασθενής ίσως του μείνει στα χέρια...
Επειγόντως καλλιτεχνικός διευθυντής
Το τι συμβαίνει στο θολό πεδίο της οικονομικής διαχείρισης πίσω από κάθε παραγωγή ή με τι κριτήρια αποφασίζεται το ρεπερτόριο είναι μια ολότελα διαφορετική ιστορία. Γι' αυτά μπορεί επίσης να εκφέρει άποψη ο κριτικός. Το τι στραβό και μεμπτό συνέβη -ή συμβαίνει- στο οικονομικοδιαχειριστικό πεδίο είναι αποκλειστικά ευθύνη του κυρίου Μουρκογιάννη να εξιχνιάσει· γι' αυτό άλλωστε προσκλήθηκε. Στον αναλυτικό απολογισμό του έργου εξυγίανσης, που έκανε έως τώρα, είδαμε πολλά ικανοποιητικά. Απολύτως θετική ήταν επίσης η ενημέρωση ως προς τα πορίσματα της έρευνας για κακοδιαχείριση κατά τα -άραγε πόσα;- προηγούμενα έτη. Θα ήταν πολύ υγιεινό να δινόταν στη δημοσιότητα για να μάθουν επιτέλους οι οπερόφιλοι ποιοι καταρράκωσαν οικονομικά την ΕΛΣ, πότε και πώς, να ξεκαθαριστούν πράγματα αλλά και να αποκατασταθούν υπολήψεις...
Τα καλλιτεχνικά θέματα,όμως, διέπονται από άλλους «νόμους» και δεοντολογίες και είναι ολέθριο που, ελλείψει αντιλόγου, ο κύριος Μουρκογιάννης τα χώνει όλα αυθαιρέτως και αβασάνιστα στο ίδιο τσουβάλι. Ας περιορίσει, λοιπόν, τα οράματά του στο πεδίο της οικονομικής κάθαρσης, της διαχειριστικής εξυγίανσης και της αξιοκρατικής, δομικής αναμόρφωσης της αμαρτωλής και κακογερασμένης ΕΛΣ, αφήνοντας τα καθαρά καλλιτεχνικά θέματα στους καθ' ύλην αρμόδιους· και βεβαίως, ας αφήσει την κριτική να κάνει τη δουλειά της.
Για το καλλιτεχνικό μέρος επιβάλλεται να επιστρέψει το ταχύτερο η ευθύνη σε έναν νέο καλλιτεχνικό διευθυντή, που δεν θα είναι ούτε φάντασμα, ούτε αχυράνθρωπος, κινούμενος με αόρατα νήματα από αόρατα -ή όχι και τόσο αόρατα-παρασκήνια... Για το τελευταίο ας φροντίσει επειγόντως και σωστά -αρκετά λάθη έκανε ώς τώρα!- το άμουσο ΥΠΠΟΤ. *
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου