"Υπέροχη φωνή, απολαυστικό ρεσιτάλ"

Του Νικου Α. Δοντα

Χωρίς αμφιβολία μία από τις ωραιότερες και υγιέστερες λυρικές φωνές των τελευταίων ετών, η Λεττονή μεσόφωνος Ελίνα Γκαράντσα έδωσε στις 18 Νοεμβρίου ένα ρεσιτάλ για τους σκοπούς του ιδρύματος «Θώραξ».
Στην Αίθουσα Φίλων της Μουσικής, συνοδευόμενη από την Εθνική Συμφωνική Ορχήστρα της ΕΡΤ υπό τον Ιον Μάριν, τραγούδησε άριες από το ρεπερτόριό της: τις όπερες του Μότσαρτ που σταδιακά αφήνει πίσω της, τον ιταλικό ρομαντισμό που υπηρετεί σήμερα, αλλά και πιο δραματικά έργα όπως η «Κάρμεν» του Μπιζέ, που εμφανίζεται όλο και περισσότερο στον προγραμματισμό της.
Το δεύτερο μισό της βραδιάς θα μπορούσε χωρίς δυσκολία να χαρακτηριστεί ισπανικό: εκτός από τα τρία αποσπάσματα από την -γαλλική πάντως- «Κάρμεν», η Γκαράντσα επέλεξε ακόμα τρία από δημοφιλείς θαρθουέλες, δηλαδή ισπανικές κωμικές όπερες. Η ωραία, γεμάτη, βελούδινη φωνή σαφώς ταιριάζει στη μουσική αυτή, που η μεσόφωνος τραγούδησε με προσοχή στη λεπτομέρεια, χωρίς να καταφύγει στα συνήθη, εύκολα «ρεαλιστικά» εφέ.
Η ερμηνευτική έμφαση επικεντρώθηκε στο ηρωικό και αγέρωχο στοιχείο, γεγονός που ανέδειξε την περήφανη πλευρά των ηρωίδων και λιγότερο την ερωτική - αισθησιακή. Η φροντισμένη σκηνική παρουσία, οι εκφράσεις και οι κινήσεις, κέρδισαν τις εντυπώσεις, αλλά η αμεσότητα και η φυσικότητα του μεσογειακού ταμπεραμέντου δεν είναι θέμα υποκριτικής.
Ηρωικός Μπελλίνι
Στο πρώτο μέρος της βραδιάς, με αποσπάσματα από κάθε άποψη πολύ απαιτητικότερα, η φωνή και η τέχνη της Γκαράντσα έλαμψαν. Το πρόγραμμα ξεκίνησε με δύο άριες του Μότσαρτ, την «εναλλακτική» της Σουζάνας για την Δ΄ Πράξη των «Γάμων του Φίγκαρο» και την άρια του Σέξτου από την Α΄ Πράξη της «Μεγαλοψυχίας του Τίτου». Η Γκαράντσα απέδωσε τη μουσική με αίσθηση του ύφους, ομοιογενή φωνή σε όλη την έκταση και μουσικότητα.
Το σημαντικό μέγεθος της φωνής δεν επιτρέπει μεγαλύτερη ευχέρεια στους δαιδάλους των δεξιοτεχνικών διατυπώσεων όπως απαιτεί η πρώτη άρια. Αντίθετα, στην άρια του Σέξτου κυριάρχησε η αυτοπεποίθηση μιας βιωμένης ερμηνείας. Το γεγονός ότι στη χαμηλή περιοχή η φωνή της Γκαράντσα διατηρεί το «θηλυκό» ηχόχρωμά της, δίνει ενδιαφέρον νεανικό σφρίγος στους χαρακτήρες παράφορων νεαρών ανδρών που έχει στο ρεπερτόριό της, όπως ο Σέξτος ή ο Ρωμαίος από την σχετική όπερα του Μπελλίνι, του οποίου η άρια ακολούθησε. Ισως μάλιστα αυτή να υπήρξε η κορυφαία στιγμή της βραδιάς, καθώς η μουσική του Μπελλίνι ταίριαξε άριστα στη φωνή και στην ιδιοσυγκρασία της τραγουδίστριας.
Το ηρωικό ύφος, οι ρωμαλέες και απολύτως ασφαλείς ψηλές νότες, αλλά προπάντων η αίσθηση διαμόρφωσης της μελωδικής γραμμής υπηρέτησαν τη μουσική με τον καλύτερο τρόπο.

Εφημερίδα "Καθημερινή" 29-11-09