Του Νικου Α. Δοντα "Καθημερινή 24/10/2010"
Μία απρόσμενη μουσική συνάντηση πραγματοποιήθηκε στις 15 Οκτωβρίου στο θέατρο Κάππα, στο πλαίσιο του κύκλου συναυλιών υπό τον γενικό τίτλο «Μουσικός Οκτώβριος»: ο ακορντεονίστας Χρήστος Ζερμπίνος και ο Μίλτος Λογιάδης, αυτή τη φορά στο πιάνο, απέδωσαν ένα πρόγραμμα που στο πρώτο μισό περιλάμβανε μουσική από το θέατρο και τον κινηματογράφο, ενώ στο δεύτερο καταρτίστηκε από κομμάτια του Μάνου Χατζιδάκι.
Η έκπληξη ήταν μεγάλη, καθώς μέσα στη γενικότερη βαριά ατμόσφαιρα των ημερών, η συγκεκριμένη μουσική πρόταση αποδείχτηκε πάνω απ’ όλα ειλικρινής κατάθεση ψυχής από μέρους των δύο μουσικών, και όχι ακόμα μία βραδιά ρουτίνας. Σπάνια δίνεται η ευκαιρία να ακούσει κανείς τον Χρήστο Ζερμπίνο, κι είναι κρίμα διότι πρόκειται για έναν από τους πιο ολοκληρωμένους μουσικούς του είδους. Δεν είναι τόσο ότι κατορθώνει να αποσπάσει από το ακορντεόν μυριάδες αποχρώσεις, γεγονός από μόνο του αξιοθαύμαστο.
Είναι κυρίως η συγκίνηση που μεταδίδουν οι ερμηνείες του, η εκφραστικότητα και η μουσικότητα με την οποία επενδύει κάθε φράση. Η σίγουρη τεχνική του, η χωρίς προβλήματα δεξιοτεχνία, η φαντασία και το καλό του γούστο, όπως φάνηκε σε αρκετά σημεία αυτοσχεδιασμού, δεν ήσαν αυτοσκοπός, αλλά υπηρετούσαν σε κάθε στιγμή την έκφραση των χαμηλόφωνων εξομολογήσεων.
Αέρινοι αυτοσχεδιασμοί
Η βραδιά ξεκίνησε με ένα τραγούδι του Τσάρλι Τσάπλιν. Ακολούθησε ένας εκτενής συναισθηματικά φορτισμένος μονόλογος για ακορντεόν του Κάρλος Γαρδέλ. Στη συνέχεια οι δύο μουσικοί συνεργάστηκαν για γνωστές μελωδίες όπως το «Oblivion» - «Λήθη» του Αστορ Πιατσόλα, η πρώτη από τις «Γυμνοπαιδιές» του Ερίκ Σατί, το θέμα από τον «Ταχυδρόμο» - «Il postino» του Λουί Μπακάλοφ και το δεύτερο Βαλς από τη δεύτερη «Σουίτα τζαζ» του Ντμίτρι Σοστακόβιτς, φόρος τιμής στη Βιέννη του Γιόχαν Στράους υιού. Ενδιάμεσα ακούστηκε μία σύνθεση του ίδιου του Ζερμπίνου που γράφηκε μετά από παραγγελία της «Ορχήστρας των Χρωμάτων» προκειμένου να συνοδεύσει ταινία του βωβού, καθώς επίσης το «Τραγούδι του Μάνου» του Νίκου Πλατύραχου.
Αφιερωμένο στον Μάνο
Το δεύτερο μέρος της βραδιάς ήταν αφιερωμένο αποκλειστικά σε συνθέσεις του Μάνου Χατζιδάκι από το «Χάρτινο το φεγγαράκι» ώς την «Πορνογραφία». Αφήνοντας την μπαγκέτα του αρχιμουσικού κατά μέρος, ο Μίλτος Λογιάδης αποδείχτηκε τρυφερός και συναισθηματικός στο πιάνο, παρέχοντας ταυτόχρονα με τον καθαρό και ζυγισμένο ήχο του την απαραίτητη στέρεη βάση για τους αέρινους αυτοσχεδιασμούς του Ζερμπίνου.
Το βράδυ της προηγουμένης εγκαινίασε τη φετινή του καλλιτεχνική περίοδο το Μέγαρο Μουσικής, με μια εκδήλωση από κάθε άποψη ισχνή ανάμνηση της σπαταλημένης ευμάρειας του παρελθόντος. Η αναφορά σε αυτή την εκδήλωση μπορεί να περιμένει μέχρι την ερχόμενη εβδομάδα.
Μία απρόσμενη μουσική συνάντηση πραγματοποιήθηκε στις 15 Οκτωβρίου στο θέατρο Κάππα, στο πλαίσιο του κύκλου συναυλιών υπό τον γενικό τίτλο «Μουσικός Οκτώβριος»: ο ακορντεονίστας Χρήστος Ζερμπίνος και ο Μίλτος Λογιάδης, αυτή τη φορά στο πιάνο, απέδωσαν ένα πρόγραμμα που στο πρώτο μισό περιλάμβανε μουσική από το θέατρο και τον κινηματογράφο, ενώ στο δεύτερο καταρτίστηκε από κομμάτια του Μάνου Χατζιδάκι.
Η έκπληξη ήταν μεγάλη, καθώς μέσα στη γενικότερη βαριά ατμόσφαιρα των ημερών, η συγκεκριμένη μουσική πρόταση αποδείχτηκε πάνω απ’ όλα ειλικρινής κατάθεση ψυχής από μέρους των δύο μουσικών, και όχι ακόμα μία βραδιά ρουτίνας. Σπάνια δίνεται η ευκαιρία να ακούσει κανείς τον Χρήστο Ζερμπίνο, κι είναι κρίμα διότι πρόκειται για έναν από τους πιο ολοκληρωμένους μουσικούς του είδους. Δεν είναι τόσο ότι κατορθώνει να αποσπάσει από το ακορντεόν μυριάδες αποχρώσεις, γεγονός από μόνο του αξιοθαύμαστο.
Είναι κυρίως η συγκίνηση που μεταδίδουν οι ερμηνείες του, η εκφραστικότητα και η μουσικότητα με την οποία επενδύει κάθε φράση. Η σίγουρη τεχνική του, η χωρίς προβλήματα δεξιοτεχνία, η φαντασία και το καλό του γούστο, όπως φάνηκε σε αρκετά σημεία αυτοσχεδιασμού, δεν ήσαν αυτοσκοπός, αλλά υπηρετούσαν σε κάθε στιγμή την έκφραση των χαμηλόφωνων εξομολογήσεων.
Αέρινοι αυτοσχεδιασμοί
Η βραδιά ξεκίνησε με ένα τραγούδι του Τσάρλι Τσάπλιν. Ακολούθησε ένας εκτενής συναισθηματικά φορτισμένος μονόλογος για ακορντεόν του Κάρλος Γαρδέλ. Στη συνέχεια οι δύο μουσικοί συνεργάστηκαν για γνωστές μελωδίες όπως το «Oblivion» - «Λήθη» του Αστορ Πιατσόλα, η πρώτη από τις «Γυμνοπαιδιές» του Ερίκ Σατί, το θέμα από τον «Ταχυδρόμο» - «Il postino» του Λουί Μπακάλοφ και το δεύτερο Βαλς από τη δεύτερη «Σουίτα τζαζ» του Ντμίτρι Σοστακόβιτς, φόρος τιμής στη Βιέννη του Γιόχαν Στράους υιού. Ενδιάμεσα ακούστηκε μία σύνθεση του ίδιου του Ζερμπίνου που γράφηκε μετά από παραγγελία της «Ορχήστρας των Χρωμάτων» προκειμένου να συνοδεύσει ταινία του βωβού, καθώς επίσης το «Τραγούδι του Μάνου» του Νίκου Πλατύραχου.
Αφιερωμένο στον Μάνο
Το δεύτερο μέρος της βραδιάς ήταν αφιερωμένο αποκλειστικά σε συνθέσεις του Μάνου Χατζιδάκι από το «Χάρτινο το φεγγαράκι» ώς την «Πορνογραφία». Αφήνοντας την μπαγκέτα του αρχιμουσικού κατά μέρος, ο Μίλτος Λογιάδης αποδείχτηκε τρυφερός και συναισθηματικός στο πιάνο, παρέχοντας ταυτόχρονα με τον καθαρό και ζυγισμένο ήχο του την απαραίτητη στέρεη βάση για τους αέρινους αυτοσχεδιασμούς του Ζερμπίνου.
Το βράδυ της προηγουμένης εγκαινίασε τη φετινή του καλλιτεχνική περίοδο το Μέγαρο Μουσικής, με μια εκδήλωση από κάθε άποψη ισχνή ανάμνηση της σπαταλημένης ευμάρειας του παρελθόντος. Η αναφορά σε αυτή την εκδήλωση μπορεί να περιμένει μέχρι την ερχόμενη εβδομάδα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου