Του Νικου Α. Δοντα
Μία βραδιά με χορωδιακή μουσική χωρίς συνοδεία ενόργανου συνόλου πραγματοποιήθηκε στις 18 Δεκεμβρίου στην Αίθουσα «Δημήτρης Μητρόπουλος». Ο Μιχάλης Μενέλαος Ζέκε, γεννημένος στο Λονδίνο, μεγαλωμένος στη Βουδαπέστη αλλά σπουδαγμένος στο Ωδείο και στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, όπως επίσης στο Μουσικό Πανεπιστήμιο της Στουτγκάρδης, εμφανίστηκε για δεύτερη φορά στην Αθήνα με το σύνολο Mosaico Vocale -Φωνητικό μωσαϊκό- που ο ίδιος ίδρυσε το 2008.
Αποτελούμενη από φοιτητές του Μουσικού Πανεπιστημίου της Στουτγκάρδης η χορωδία επέλεξε πρόγραμμα με μεγάλη ποικιλία. Κατά τη διάρκεια της βραδιάς δόθηκε η ευκαιρία να αναδειχθούν οι ικανότητές της σε έργα που διέφεραν σημαντικά ως προς τις απαιτήσεις, από τεχνική άποψη αλλά και ως προς την απόδοση του κατάλληλου ύφους. Το ρεπερτόριο δεν εστιάστηκε σε κάποια εποχή, αλλά κάλυψε τέσσερις αιώνες δημιουργίας, ξεκινώντας από τρία μοτέτα του Φραγκίσκου Λεονταρίτη, έργα του 16ου αιώνα, και καταλήγοντας στο χορωδιακό «Ω Μέγα Μυστήριο» του Αμερικανού συνθέτη Μόρτεν Λώριντσεν, γραμμένο το 1994.
Ο καθολικός Λεονταρίτης γεννήθηκε στον Χάνδακα (Ηράκλειο, Κρήτης) αλλά σπούδασε στη Ρώμη και περίπου 30 ετών προσελήφθη στη χορωδία του Αγίου Μάρκου της Βενετίας, πόλη στην οποία εργάστηκε πριν συνεχίσει την περιπλάνησή του στο Μόναχο και βορειότερα. Τη μουσική του είχε αναδείξει προ ετών μέσα από συναυλίες και ηχογραφήσεις ο Νίκος Κοτροκόης με το χορωδιακό σύνολο «Πολυφωνία». Είναι ευχάριστο ότι η δουλειά αυτή βρίσκει άξιους συνεχιστές και εκτός συνόρων πρέσβεις.
Ακρίβεια με αποχρώσεις
Το σύνολο του Ζέκε αποδείχθηκε αρκετά ακριβές, καθώς οι διάφορες επί μέρους ομάδες του διέθεταν εστιασμένο και καλά ελεγχόμενο ήχο, γεγονός που επέτρεπε επίσης ενδιαφέρουσες διακυμάνσεις δυναμικής. Το στοιχείο αυτό φάνηκε ιδιαίτερα χρήσιμο στα έργα της εποχής του ρομαντισμού που ακολούθησαν, όχι τόσο στα μάλλον ακαδημαϊκά μοτέτα του Μπραμς όσο στις τρεις συνθέσεις του Αντον Μπρούκνερ, «Αυτός ο τόπος», «Η ράβδος του Ιεσσαί» και «Χαίρε Μαρία». Το θρησκευτικό πάθος του συγκεκριμένου συνθέτη, όπως εξάλλου και ο αντίστοιχος υψιπετής ιδεαλισμός της συμφωνικής μουσικής του, αποτελούν ξεχωριστή περίπτωση στον μουσικό κόσμο. Οπως ξεχωριστή περίπτωση είναι κι ο Μπέντζαμιν Μπρίττεν, του οποίου ο «Υμνος στην Παρθένο» για διπλή χορωδία αποδόθηκε με θεατρικό τρόπο, καθώς οι δύο φωνητικές ομάδες της χορωδίας μοιράστηκαν στις δύο άκρες της αίθουσας προκειμένου να επιτύχουν το κατάλληλο εφέ.
Η βραδιά έκλεισε με τα «Τέσσερα μοτέτα για κάποια Χριστούγεννα» του Φρανσίς Πουλένκ, γραμμένα το 1952. Τυπικά δείγματα της ευρηματικότητας του Γάλλου συνθέτη έδωσαν την ευκαιρία στη χορωδία να επιδείξει την πειθαρχία της αλλά και τις ικανότητές της στην έκφραση ποικιλίας διαθέσεων.
Μία βραδιά με χορωδιακή μουσική χωρίς συνοδεία ενόργανου συνόλου πραγματοποιήθηκε στις 18 Δεκεμβρίου στην Αίθουσα «Δημήτρης Μητρόπουλος». Ο Μιχάλης Μενέλαος Ζέκε, γεννημένος στο Λονδίνο, μεγαλωμένος στη Βουδαπέστη αλλά σπουδαγμένος στο Ωδείο και στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, όπως επίσης στο Μουσικό Πανεπιστήμιο της Στουτγκάρδης, εμφανίστηκε για δεύτερη φορά στην Αθήνα με το σύνολο Mosaico Vocale -Φωνητικό μωσαϊκό- που ο ίδιος ίδρυσε το 2008.
Αποτελούμενη από φοιτητές του Μουσικού Πανεπιστημίου της Στουτγκάρδης η χορωδία επέλεξε πρόγραμμα με μεγάλη ποικιλία. Κατά τη διάρκεια της βραδιάς δόθηκε η ευκαιρία να αναδειχθούν οι ικανότητές της σε έργα που διέφεραν σημαντικά ως προς τις απαιτήσεις, από τεχνική άποψη αλλά και ως προς την απόδοση του κατάλληλου ύφους. Το ρεπερτόριο δεν εστιάστηκε σε κάποια εποχή, αλλά κάλυψε τέσσερις αιώνες δημιουργίας, ξεκινώντας από τρία μοτέτα του Φραγκίσκου Λεονταρίτη, έργα του 16ου αιώνα, και καταλήγοντας στο χορωδιακό «Ω Μέγα Μυστήριο» του Αμερικανού συνθέτη Μόρτεν Λώριντσεν, γραμμένο το 1994.
Ο καθολικός Λεονταρίτης γεννήθηκε στον Χάνδακα (Ηράκλειο, Κρήτης) αλλά σπούδασε στη Ρώμη και περίπου 30 ετών προσελήφθη στη χορωδία του Αγίου Μάρκου της Βενετίας, πόλη στην οποία εργάστηκε πριν συνεχίσει την περιπλάνησή του στο Μόναχο και βορειότερα. Τη μουσική του είχε αναδείξει προ ετών μέσα από συναυλίες και ηχογραφήσεις ο Νίκος Κοτροκόης με το χορωδιακό σύνολο «Πολυφωνία». Είναι ευχάριστο ότι η δουλειά αυτή βρίσκει άξιους συνεχιστές και εκτός συνόρων πρέσβεις.
Ακρίβεια με αποχρώσεις
Το σύνολο του Ζέκε αποδείχθηκε αρκετά ακριβές, καθώς οι διάφορες επί μέρους ομάδες του διέθεταν εστιασμένο και καλά ελεγχόμενο ήχο, γεγονός που επέτρεπε επίσης ενδιαφέρουσες διακυμάνσεις δυναμικής. Το στοιχείο αυτό φάνηκε ιδιαίτερα χρήσιμο στα έργα της εποχής του ρομαντισμού που ακολούθησαν, όχι τόσο στα μάλλον ακαδημαϊκά μοτέτα του Μπραμς όσο στις τρεις συνθέσεις του Αντον Μπρούκνερ, «Αυτός ο τόπος», «Η ράβδος του Ιεσσαί» και «Χαίρε Μαρία». Το θρησκευτικό πάθος του συγκεκριμένου συνθέτη, όπως εξάλλου και ο αντίστοιχος υψιπετής ιδεαλισμός της συμφωνικής μουσικής του, αποτελούν ξεχωριστή περίπτωση στον μουσικό κόσμο. Οπως ξεχωριστή περίπτωση είναι κι ο Μπέντζαμιν Μπρίττεν, του οποίου ο «Υμνος στην Παρθένο» για διπλή χορωδία αποδόθηκε με θεατρικό τρόπο, καθώς οι δύο φωνητικές ομάδες της χορωδίας μοιράστηκαν στις δύο άκρες της αίθουσας προκειμένου να επιτύχουν το κατάλληλο εφέ.
Η βραδιά έκλεισε με τα «Τέσσερα μοτέτα για κάποια Χριστούγεννα» του Φρανσίς Πουλένκ, γραμμένα το 1952. Τυπικά δείγματα της ευρηματικότητας του Γάλλου συνθέτη έδωσαν την ευκαιρία στη χορωδία να επιδείξει την πειθαρχία της αλλά και τις ικανότητές της στην έκφραση ποικιλίας διαθέσεων.
"Καθημερινή" 3-1-2010
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου