Του Νικου Α. Δοντα "Καθημερινή" 3/04/2010
Στις 13 Μαρτίου για μία και μόνον βραδιά –τι σπατάλη προσπάθειας!– παρουσιάστηκε σε πανελλήνια πρώτη στην αίθουσα Τριάντη το ορατόριο «Θεοδώρα» του Χέντελ. Τους μονωδούς, την Μικτή Δημοτική Χορωδία Αθηνών (διεύθυνση: Σταύρος Μπερής) και την Καμεράτα - Ορχήστρα των Φίλων της Μουσικής με όργανα εποχής και ενισχυμένη από πλήθος ακόμα μουσικών, διηύθυνε ο Γιώργος Πέτρου.
Το συγκεκριμένο έργο ήρθε στο προσκήνιο όταν το 1996 παρουσιάστηκε στο Γκλάιντμπορν σε σκηνοθεσία του Αμερικανού Πίτερ Σέλαρς και μουσική διεύθυνση του Ουίλιαμ Κρίστι. Στον απόηχο του «πολέμου στον Κόλπο» η παραγωγή έγραψε ιστορία κυρίως στον αγγλοσαξονικό χώρο λόγω των αναφορών στην επικαιρότητα και ευρύτερα στον πολιτισμό των ΗΠΑ.
Κάτι τέτοιο ήταν δυνατό να συμβεί στη Βρετανία που ξέρει καλά τον Χέντελ της. Η Αθήνα, όμως, μόλις πρόσφατα ανακάλυψε συστηματικά τις όπερές του και με εξαίρεση τον «Ξέρξη» δεν έχει παρακολουθήσει δεύτερη φορά άλλο έργο του συνθέτη. Την πανελλήνια πρώτη τους αναμένουν σημαντικές όπερες, όπως είναι ο «Ρινάλδος» και ο «Αριοδάντης», ενώ ακόμα και αριστουργήματα, όπως ο «Ιούλιος Καίσαρας», απουσιάζουν από τη σκηνή εδώ και 25 χρόνια.
Από αυτή την άποψη, η επιλογή της «Θεοδώρας» υπήρξε ριψοκίνδυνη: το θέμα του έργου δεν είναι εύκολο να πείσει το σύγχρονο ελληνικό κοινό, ενώ η μουσική πρέπει να κρατήσει τον ακροατή επί τρεις ώρες παρότι τα κυρίαρχα συναισθήματα της αγάπης και της συμπόνιας δεν επιτρέπουν μεγάλες εναλλαγές διάθεσης.
Η Καμεράτα σε νέο ρόλο
Στο πλαίσιο μιας πολύ οικονομικής παραγωγής που αποτυπώθηκε σε ένα τρίπτυχο διαφημιστικό φυλλάδιο–πρόγραμμα, ο σκηνοθέτης Πάρις Μέξης κινήθηκε έξυπνα σε προφανείς λύσεις: Ρωμαίοι άρχοντες με φράκα και ασπρόμαυρα ρούχα διαχωρίζονταν σαφώς από χριστιανούς που φορούσαν πολύχρωμα, σύγχρονα καθημερινά ρούχα. Σύμβολα φτιαγμένα στον υπολογιστή προβλήθηκαν στο βάθος, μουσικά αναλόγια σε διάφορους συνδυασμούς λειτούργησαν με φαντασία.
Η Καμεράτα ανταποκρίθηκε θετικά στο νέο της ρόλο ως σύνολο μπαρόκ και τα πρόσθετα πνευστά έκαναν τη διαφορά. Πάντοτε γεμάτος νεύρο στα ζωηρά μέρη αλλά και λυρικός στα αργά, ο Πέτρου δημιουργούσε τις απαραίτητες εντάσεις και κράτησε τον παλμό της βραδιάς. Θαυμάσια στον ρόλο της Ειρήνης υπήρξε η Ειρήνη Καράγιαννη, που με τη θερμή φωνή και το καλλιεργημένο τραγούδι της απέδωσε τα έντονα συναισθήματα του ρόλου.
Η λαμπερή φωνή της Εμανουέλας Γκάλλι στον ρόλο της Θεοδώρας ταίριαξε καλά με εκείνην της Κριστίνας Χάμαρστραϊμ στον ρόλο του Δίδυμου: τα ντουέτα τους αποτέλεσαν τις κορυφώσεις της βραδιάς. Τις δεξιοτεχνικά απαιτητικές άριες του Σεπτίμιου αντιμετώπισε ηρωικά ο τενόρος Τζέισον Νταρνέλ, ενώ επιβλητικός ήταν ο Γιάννης Γιαννίσης ως Ουάλης.
Στις 13 Μαρτίου για μία και μόνον βραδιά –τι σπατάλη προσπάθειας!– παρουσιάστηκε σε πανελλήνια πρώτη στην αίθουσα Τριάντη το ορατόριο «Θεοδώρα» του Χέντελ. Τους μονωδούς, την Μικτή Δημοτική Χορωδία Αθηνών (διεύθυνση: Σταύρος Μπερής) και την Καμεράτα - Ορχήστρα των Φίλων της Μουσικής με όργανα εποχής και ενισχυμένη από πλήθος ακόμα μουσικών, διηύθυνε ο Γιώργος Πέτρου.
Το συγκεκριμένο έργο ήρθε στο προσκήνιο όταν το 1996 παρουσιάστηκε στο Γκλάιντμπορν σε σκηνοθεσία του Αμερικανού Πίτερ Σέλαρς και μουσική διεύθυνση του Ουίλιαμ Κρίστι. Στον απόηχο του «πολέμου στον Κόλπο» η παραγωγή έγραψε ιστορία κυρίως στον αγγλοσαξονικό χώρο λόγω των αναφορών στην επικαιρότητα και ευρύτερα στον πολιτισμό των ΗΠΑ.
Κάτι τέτοιο ήταν δυνατό να συμβεί στη Βρετανία που ξέρει καλά τον Χέντελ της. Η Αθήνα, όμως, μόλις πρόσφατα ανακάλυψε συστηματικά τις όπερές του και με εξαίρεση τον «Ξέρξη» δεν έχει παρακολουθήσει δεύτερη φορά άλλο έργο του συνθέτη. Την πανελλήνια πρώτη τους αναμένουν σημαντικές όπερες, όπως είναι ο «Ρινάλδος» και ο «Αριοδάντης», ενώ ακόμα και αριστουργήματα, όπως ο «Ιούλιος Καίσαρας», απουσιάζουν από τη σκηνή εδώ και 25 χρόνια.
Από αυτή την άποψη, η επιλογή της «Θεοδώρας» υπήρξε ριψοκίνδυνη: το θέμα του έργου δεν είναι εύκολο να πείσει το σύγχρονο ελληνικό κοινό, ενώ η μουσική πρέπει να κρατήσει τον ακροατή επί τρεις ώρες παρότι τα κυρίαρχα συναισθήματα της αγάπης και της συμπόνιας δεν επιτρέπουν μεγάλες εναλλαγές διάθεσης.
Η Καμεράτα σε νέο ρόλο
Στο πλαίσιο μιας πολύ οικονομικής παραγωγής που αποτυπώθηκε σε ένα τρίπτυχο διαφημιστικό φυλλάδιο–πρόγραμμα, ο σκηνοθέτης Πάρις Μέξης κινήθηκε έξυπνα σε προφανείς λύσεις: Ρωμαίοι άρχοντες με φράκα και ασπρόμαυρα ρούχα διαχωρίζονταν σαφώς από χριστιανούς που φορούσαν πολύχρωμα, σύγχρονα καθημερινά ρούχα. Σύμβολα φτιαγμένα στον υπολογιστή προβλήθηκαν στο βάθος, μουσικά αναλόγια σε διάφορους συνδυασμούς λειτούργησαν με φαντασία.
Η Καμεράτα ανταποκρίθηκε θετικά στο νέο της ρόλο ως σύνολο μπαρόκ και τα πρόσθετα πνευστά έκαναν τη διαφορά. Πάντοτε γεμάτος νεύρο στα ζωηρά μέρη αλλά και λυρικός στα αργά, ο Πέτρου δημιουργούσε τις απαραίτητες εντάσεις και κράτησε τον παλμό της βραδιάς. Θαυμάσια στον ρόλο της Ειρήνης υπήρξε η Ειρήνη Καράγιαννη, που με τη θερμή φωνή και το καλλιεργημένο τραγούδι της απέδωσε τα έντονα συναισθήματα του ρόλου.
Η λαμπερή φωνή της Εμανουέλας Γκάλλι στον ρόλο της Θεοδώρας ταίριαξε καλά με εκείνην της Κριστίνας Χάμαρστραϊμ στον ρόλο του Δίδυμου: τα ντουέτα τους αποτέλεσαν τις κορυφώσεις της βραδιάς. Τις δεξιοτεχνικά απαιτητικές άριες του Σεπτίμιου αντιμετώπισε ηρωικά ο τενόρος Τζέισον Νταρνέλ, ενώ επιβλητικός ήταν ο Γιάννης Γιαννίσης ως Ουάλης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου