Του Νικου Α. Δοντα Καθημερινή 18/4/2010
Εξαιρετική ήταν η βραδιά του συνόλου Latinitas Nostra στο Ιδρυμα Θεοχαράκη στις 18 Μαρτίου. Η «πασχαλινή» πρόταση του τσεμπαλίστα Μάρκελλου Χρυσικόπουλου περιλάμβανε πέντε από τα έξι «λατινικά ντουέτι για τα πάθη του Κυρίου» του Νικόλα Πόρπορα καθώς επίσης τη μοναδική σονάτα για τσέλο του συνθέτη. Παίζοντας εκκλησιαστικό όργανο και διευθύνοντας, ο Χρυσικόπουλος μαζί με τον Ιάσονα Ιωάννου -τσέλο και τον Θοδωρή Κίτσο - θεόρβη, συνόδεψαν την υψίφωνο Εμανουέλα Γκάλι που λίγες μέρες νωρίτερα είχε πρωταγωνιστήσει στη «Θεοδώρα» του Χαίντελ στο Μέγαρο Μουσικής, καθώς επίσης τον κόντρα τενόρο Νίκο Σπανό. Με φωνή διαυγή, εύπλαστη και δεξιοτεχνικά σίγουρη, διαθέτοντας καθαρή άρθρωση και εκφραστικότητα, η Γκάλι απέδωσε με επιτυχία το μουσικό κείμενο και το συναίσθημα κάθε ντουέτου. Πλάι της, με μαλακό, εύηχο ηχόχρωμα και καλαίσθητο τραγούδι ο Σπανός αντικατέστησε την αρχικά προβλεπόμενη μεσόφωνο Θεοδώρα Μπάκα. Η φωνή του συνδυάστηκε αρμονικά με αυτήν της Γκάλι, αναδεικνύοντας το πάθος και τον αισθησιασμό της μουσικής του Πόρπορα.
Κουαρτέτο
Την προηγούμενη βραδιά, 17 Μαρτίου, στην Αίθουσα Μητρόπουλου του Μεγάρου Μουσικής το Κουαρτέτο Μπαρμπιρόλι έπαιξε έργα Χάιντν, Μπέριο, Ντίλιους και Ντεμπισί. Ηταν μία από τις απολαυστικότερες βραδιές μουσικής δωματίου καθώς οι τέσσερις νέοι μουσικοί απέδωσαν τα έργα όχι μόνον με αίσθηση του ύφους και ακρίβεια, αλλά επίσης με μεγάλο πάθος. Υποδειγματικά ερμήνευσαν το Κουαρτέτο έργο 77 αρ. 1 του Χάιντν, με ελεγχόμενη ένταση και νεύρο στα ζωηρά μέρη αλλά επίσης μεγάλη πλαστικότητα στο αργό, όπου οι διαρκείς αναπροσαρμογές δυναμικής και τα «κλεψίματα» στους χρόνους έδιναν παλμό ζωής. Ακολούθησε το Κουαρτέτο αρ. 3 «Νυκτερινό» του Μπέριο. Ο τρόπος με τον οποίο οι τέσσερις μουσικοί προσδιόριζαν τα ηχοχρώματα ώστε ο ίδιος ο ήχος να αποτελεί το θέμα, ανταποκρινόταν στη διάθεση του συνθέτη να εκφράσει «ανείπωτες λέξεις».
Το σύνολο επέλεξε να αποδώσει μονάχα ένα μέρος, το αργό τρίτο με την επωνυμία «Χελιδόνια που ήρθαν αργά», από το κουαρτέτο εγχόρδων του Φρέντερικ Ντίλιους και ολοκλήρωσε το πρόγραμμά του με το εξαιρετικό Κουαρτέτο του Κλοντ Ντεμπισί: όπως θα το φανταζόταν κανείς μετά από όσα είχαν προηγηθεί, το απέδωσε με καθαρότητα, συναισθηματική ένταση και αίσθηση του ύφους.
Δύο βραδιές αργότερα (19/3) στο Θέατρο της Ελληνοαμερικανικής Ενωσης εμφανίστηκαν δύο ακόμα νεαροί μουσικοί, ο τσελίστας Μιχάλης Χόιπελ και ο πιανίστας Μάρκος Κώτσιας. Από το πρόγραμμά τους κρατά κανείς κυρίως την ερμηνεία στη Σονάτα έργο 40 του Σοστακόβιτς, για την καθαρή εναλλαγή ανάμεσα στις τόσες διαθέσεις του έργου, αλλά και για το ειλικρινές συναίσθημα του αργού μέρους.
Εξαιρετική ήταν η βραδιά του συνόλου Latinitas Nostra στο Ιδρυμα Θεοχαράκη στις 18 Μαρτίου. Η «πασχαλινή» πρόταση του τσεμπαλίστα Μάρκελλου Χρυσικόπουλου περιλάμβανε πέντε από τα έξι «λατινικά ντουέτι για τα πάθη του Κυρίου» του Νικόλα Πόρπορα καθώς επίσης τη μοναδική σονάτα για τσέλο του συνθέτη. Παίζοντας εκκλησιαστικό όργανο και διευθύνοντας, ο Χρυσικόπουλος μαζί με τον Ιάσονα Ιωάννου -τσέλο και τον Θοδωρή Κίτσο - θεόρβη, συνόδεψαν την υψίφωνο Εμανουέλα Γκάλι που λίγες μέρες νωρίτερα είχε πρωταγωνιστήσει στη «Θεοδώρα» του Χαίντελ στο Μέγαρο Μουσικής, καθώς επίσης τον κόντρα τενόρο Νίκο Σπανό. Με φωνή διαυγή, εύπλαστη και δεξιοτεχνικά σίγουρη, διαθέτοντας καθαρή άρθρωση και εκφραστικότητα, η Γκάλι απέδωσε με επιτυχία το μουσικό κείμενο και το συναίσθημα κάθε ντουέτου. Πλάι της, με μαλακό, εύηχο ηχόχρωμα και καλαίσθητο τραγούδι ο Σπανός αντικατέστησε την αρχικά προβλεπόμενη μεσόφωνο Θεοδώρα Μπάκα. Η φωνή του συνδυάστηκε αρμονικά με αυτήν της Γκάλι, αναδεικνύοντας το πάθος και τον αισθησιασμό της μουσικής του Πόρπορα.
Κουαρτέτο
Την προηγούμενη βραδιά, 17 Μαρτίου, στην Αίθουσα Μητρόπουλου του Μεγάρου Μουσικής το Κουαρτέτο Μπαρμπιρόλι έπαιξε έργα Χάιντν, Μπέριο, Ντίλιους και Ντεμπισί. Ηταν μία από τις απολαυστικότερες βραδιές μουσικής δωματίου καθώς οι τέσσερις νέοι μουσικοί απέδωσαν τα έργα όχι μόνον με αίσθηση του ύφους και ακρίβεια, αλλά επίσης με μεγάλο πάθος. Υποδειγματικά ερμήνευσαν το Κουαρτέτο έργο 77 αρ. 1 του Χάιντν, με ελεγχόμενη ένταση και νεύρο στα ζωηρά μέρη αλλά επίσης μεγάλη πλαστικότητα στο αργό, όπου οι διαρκείς αναπροσαρμογές δυναμικής και τα «κλεψίματα» στους χρόνους έδιναν παλμό ζωής. Ακολούθησε το Κουαρτέτο αρ. 3 «Νυκτερινό» του Μπέριο. Ο τρόπος με τον οποίο οι τέσσερις μουσικοί προσδιόριζαν τα ηχοχρώματα ώστε ο ίδιος ο ήχος να αποτελεί το θέμα, ανταποκρινόταν στη διάθεση του συνθέτη να εκφράσει «ανείπωτες λέξεις».
Το σύνολο επέλεξε να αποδώσει μονάχα ένα μέρος, το αργό τρίτο με την επωνυμία «Χελιδόνια που ήρθαν αργά», από το κουαρτέτο εγχόρδων του Φρέντερικ Ντίλιους και ολοκλήρωσε το πρόγραμμά του με το εξαιρετικό Κουαρτέτο του Κλοντ Ντεμπισί: όπως θα το φανταζόταν κανείς μετά από όσα είχαν προηγηθεί, το απέδωσε με καθαρότητα, συναισθηματική ένταση και αίσθηση του ύφους.
Δύο βραδιές αργότερα (19/3) στο Θέατρο της Ελληνοαμερικανικής Ενωσης εμφανίστηκαν δύο ακόμα νεαροί μουσικοί, ο τσελίστας Μιχάλης Χόιπελ και ο πιανίστας Μάρκος Κώτσιας. Από το πρόγραμμά τους κρατά κανείς κυρίως την ερμηνεία στη Σονάτα έργο 40 του Σοστακόβιτς, για την καθαρή εναλλαγή ανάμεσα στις τόσες διαθέσεις του έργου, αλλά και για το ειλικρινές συναίσθημα του αργού μέρους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου