Τουρκικές πιανιστικές ταξιαρχίες

Οι δίδυμες αδελφές Φερχάν και Φερζάν Εντέρ από την Τουρκία παίζουν ρεπερτόριο για δύο πιάνα στην αίθουσα Δημήτρης Μητρόπουλος (Photo: Ακριβιάδης)

Του ΓΙΑΝΝΗ ΣΒΩΛΟΥ
Ενα εκπληκτικό πιανιστικό ντούο, τις δίδυμες αδελφές Φερχάν και Φερζάν Εντέρ από την Τουρκία, απολαύσαμε τις προάλλες στην κατάμεστη αίθουσα Δημήτρης Μητρόπουλος του Μεγάρου Μουσικής (16/2/2010).
Οι δίδυμες αδελφές Φερχάν και Φερζάν Εντέρ από την Τουρκία παίζουν ρεπερτόριο για δύο πιάνα στην αίθουσα Δημήτρης Μητρόπουλος (Photo: Ακριβιάδης) Οι Εντέρ, που την τελευταία δεκαετία μεσουρανούν στο διεθνές στερέωμα, παρουσίασαν ρεπερτόριο ακραίων απαιτήσεων δεξιοτεχνίας. Οι ερμηνείες τους υπήρξαν απολύτως αντιπροσωπευτικές της νεότερης, πολυεθνικής γενιάς μουσικών: η δεινή τεχνική τούς επιτρέπει να υλοποιούν αναγνώσεις καθηλωτικής πιανιστικής αρτιότητας, ενώ το αισθητικό/ερμηνευτικό τους στίγμα αποκαλύπτει μια σύγχρονη, ψυχολογικά πιο αποστασιοποιημένη -όχι όμως συναισθηματικά κενή- κοσμοαντίληψη.
Επίκεντρο του προγράμματος αποτέλεσε η «Ιεροτελεστία της άνοιξης» του Στραβίνσκι στην αυθεντική εκδοχή για δύο πιάνα. Οι Εντέρ αντιμετώπισαν το έργο ως αρθρωτό συμφωνικό ποίημα, αποδίδοντας αναλυτικά και με έμφαση τον ξεχωριστό χαρακτήρα κάθε υποενότητας. Από τις αργές, χαμηλόφωνες, γεμάτες υπόκωφη ένταση εισαγωγές των δύο μερών έως τις οργιαστικής έντασης και βίας καταληκτικές κορυφώσεις τους η ερμηνεία αναπτύχθηκε με ασύλληπτο πλούτο λεπτομέρειας και αφηγηματική ευφράδεια. Μετατρέποντας σε ήχο την γεμάτη αντιθέσεις γραφή, το αθλητικό παίξιμό τους περνούσε αβίαστα και πειστικά από τις πιο απαλές, ρευστές ατμοσφαιρικές διατυπώσεις σε γοργές παραγράφους, όπου τα δύο πιάνα κροτάλιζαν δαιμονιωδώς ως κρουστά συνδυαζόμενα σε απογυμνωμένους, σύνθετους ρυθμούς. Η ανάγνωσή τους καθήλωσε το κοινό και αναμφίβολα θα έκανε τον συνθέτη ευτυχισμένο!
Η βραδιά ξεκίνησε με τη νεανική «Σουίτα αρ. 1, Fantaisie-Tableaux», του Ραχμάνινοφ, έργο ρομαντικής αισθητικής που αποδόθηκε με ωραίο, διάφανο ήχο, σφιχτοδεμένη υψηλής ακρίβειας φραστική, βροντερές αλλ' όχι «μπουκωμένες» κορυφώσεις και υπέροχα πτητικές διατυπώσεις στις χαμηλόφωνες, λυρικές παραγράφους. Ακολούθησε η «Ουγγρική Ραψωδία αρ. 2» του Λιστ στην ακραία βιρτουοζίστικη αυθεντική εκδοχή του συνθέτη για πιάνο-4 χέρια. Ηταν μια ευκαιρία για αριστοτεχνική επίδειξη δυνάμεων με ριψοκίνδυνα παιχνίδια αθλητικής ακρίβειας, περίτεχνους μανιερισμούς -αλλεπάλληλες συστολοδιαστολές χρόνων, πολλαπλές μικροπαραγραφοποιήσεις-, ακραίες εξάρσεις δεξιοτεχνίας.
Το ρεσιτάλ ολοκληρώθηκε με τις «Παραλλαγές Παγκανίνι» του Λουτοσλάφσκι, σε μια ακόμη συναρπαστικότερη επίδειξη δεξιοτεχνίας. Αθλητικός δυναμισμός, ιλιγγιώδεις ταχύτητες, βίαιες εκκινήσεις, ακαριαίες στάσεις, κοφτοί πιανισμοί, πολυβολισμοί από νότες σε υπεράνθρωπο συγχρονισμό, όλα δόθηκαν με την απόλυτη ακρίβεια και την αγριότητα αναμέτρησης... καράτε! *

Ελευθεροτυπία 3/3/2010