Του Νικου A. Δοντα
Αν και δημιουργήθηκε το 2004 ως άτυπο σύνολο του Φεστιβάλ Παξών, το Ergon Ensemble έγινε ευρύτερα γνωστό μόλις τα δύο τελευταία χρόνια, χάρη στην διαρκώς τακτικότερη συναυλιακή δραστηριότητά του. Αφιερωμένο στην υπεράσπιση της σύγχρονης δημιουργίας συνεργάζεται σταθερά με έμπειρους, εξειδικευμένους δασκάλους. Τα διαρκώς βελτιούμενα αποτελέσματα φάνηκαν στη συναυλία της 22ας Φεβρουαρίου στην αίθουσα «Δημήτρης Μητρόπουλος».
Η βραδιά ήταν αφιερωμένη σε μουσική Βρετανών συνθετών, που μαζί με τους Αμερικανούς προσδιορίζουν το τοπίο των τελευταίων πενήντα χρόνων. Το φάσμα κινήθηκε από τον κλασικό πλέον Μπρίτεν έως τον γεννημένο το 1971 Τόμας Αντές, σήμερα έναν από τους πιο προβεβλημένους Βρετανούς συνθέτες. Το πρόγραμμα ξεκίνησε με τη δική του «Κυνηγετική σονάτα» γραμμένη το 1993, αφιερωμένη στον Ντεμπυσσύ και σε δεύτερο επίπεδο στον Κουπρέν. Το έργο αποδομούσε τα βασικά στοιχεία μιας «τυπικής» Sonata da caccia του μπαρόκ και ταυτόχρονα τα αξιοποιούσε ως ευανάγνωστα σπαράγματα. Ο πολυεπίπεδος διάλογος ανάμεσα στις δομικές ενότητες αποτέλεσε σπαζοκεφαλιά η οποία προβλημάτιζε εμφανώς τους τρεις μουσικούς, όμποε, κόρνο και τσέμπαλο, που επιχείρησαν να την επιλύσουν.
Σε τελείως διαφορετικό μήκος κύματος κινήθηκαν οι μινιμαλιστικές «Σκοτεινές επινοήσεις» του Φίλιπ Κάσιαν. Γραμμένες το 1992, διέθεταν εμφανείς επιρροές που παρέπεμπαν σε μουσικές της Απω Ανατολής αλλά και σε πειραματισμούς που φανταζόταν κανείς ότι είχαν εξαντληθεί την δεκαετία του 1970.
Το πρώτο μέρος της συναυλίας ολοκληρώθηκε με τη σύνθεση «Από χαλκό, ούτε πέτρα» του Αλεξάντερ Γκερ. Το έργο είναι εμπνευσμένο από το Σονέτο 65 του Σαίξπηρ είναι δε αφιερωμένο στη μνήμη του Τσέχου συνθέτη Πάβελ Χάας και στους συναδέλφους του στα ναζιστικά στρατόπεδα. Η γραφή, που προβλέπει τον διάλογο ανάμεσα σε κουαρτέτο εγχόρδων και ποικιλία κρουστών, μαρτυρεί την ηλικία του συνθέτη, που γεννήθηκε το 1932 και μεγάλωσε με τα ακούσματα των πρώτων του μοντερνισμού.
Λίγο νεώτερος του Γκερ είναι ο Τζόναθαν Χάρβι, του οποίου η σύνθεση «Tendril», τρυφερά ανελισσόμενο ακροβλάσταρο, εξερευνά τις καθαρά ηχητικές δυνατότητες των οργάνων και πειραματίζεται με τη δυναμική. Την συναυλία ολοκλήρωσε η «Συμφωνιέτα» έργο 1, νεανική σύνθεση του Μπρίτεν που ολοκληρώθηκε το 1932.
Τα έργα απέδωσαν οι Χρυσή Δημητρίου (φλάουτο), Χριστίνα Παντελίδου (όμποε), Κώστας Τζέκος (κλαρινέτο), Μαρία Κολέτου (φαγκότο), Εμμανουήλ Βεντούρας (κόρνο), Θοδωρής Βαζάκας και Μάριος Νικολάου (κρουστά), Αϊ Μοτοχάσι - Σιδέρη (πιάνο, τσέμπαλο), Απόστολος Παληός (πιάνο), Παναγιώτης Τζιώτης και Κώστας Παναγιωτίδης (βιολί), Αλί Μπάζεγκμεζλερ (βιόλα), Αντώνης Πρατισνάκης και Δημήτρης Τραυλός (τσέλο), Νίκος Τσουκαλάς (κοντραμπάσο). Ολοι τους ταλαντούχοι μουσικοί από αθηναϊκές ορχήστρες, φανερώνουν μία διαφορετική πλευρά τους μέσα από αυτή τη συνεργασία.
Αν και δημιουργήθηκε το 2004 ως άτυπο σύνολο του Φεστιβάλ Παξών, το Ergon Ensemble έγινε ευρύτερα γνωστό μόλις τα δύο τελευταία χρόνια, χάρη στην διαρκώς τακτικότερη συναυλιακή δραστηριότητά του. Αφιερωμένο στην υπεράσπιση της σύγχρονης δημιουργίας συνεργάζεται σταθερά με έμπειρους, εξειδικευμένους δασκάλους. Τα διαρκώς βελτιούμενα αποτελέσματα φάνηκαν στη συναυλία της 22ας Φεβρουαρίου στην αίθουσα «Δημήτρης Μητρόπουλος».
Η βραδιά ήταν αφιερωμένη σε μουσική Βρετανών συνθετών, που μαζί με τους Αμερικανούς προσδιορίζουν το τοπίο των τελευταίων πενήντα χρόνων. Το φάσμα κινήθηκε από τον κλασικό πλέον Μπρίτεν έως τον γεννημένο το 1971 Τόμας Αντές, σήμερα έναν από τους πιο προβεβλημένους Βρετανούς συνθέτες. Το πρόγραμμα ξεκίνησε με τη δική του «Κυνηγετική σονάτα» γραμμένη το 1993, αφιερωμένη στον Ντεμπυσσύ και σε δεύτερο επίπεδο στον Κουπρέν. Το έργο αποδομούσε τα βασικά στοιχεία μιας «τυπικής» Sonata da caccia του μπαρόκ και ταυτόχρονα τα αξιοποιούσε ως ευανάγνωστα σπαράγματα. Ο πολυεπίπεδος διάλογος ανάμεσα στις δομικές ενότητες αποτέλεσε σπαζοκεφαλιά η οποία προβλημάτιζε εμφανώς τους τρεις μουσικούς, όμποε, κόρνο και τσέμπαλο, που επιχείρησαν να την επιλύσουν.
Σε τελείως διαφορετικό μήκος κύματος κινήθηκαν οι μινιμαλιστικές «Σκοτεινές επινοήσεις» του Φίλιπ Κάσιαν. Γραμμένες το 1992, διέθεταν εμφανείς επιρροές που παρέπεμπαν σε μουσικές της Απω Ανατολής αλλά και σε πειραματισμούς που φανταζόταν κανείς ότι είχαν εξαντληθεί την δεκαετία του 1970.
Το πρώτο μέρος της συναυλίας ολοκληρώθηκε με τη σύνθεση «Από χαλκό, ούτε πέτρα» του Αλεξάντερ Γκερ. Το έργο είναι εμπνευσμένο από το Σονέτο 65 του Σαίξπηρ είναι δε αφιερωμένο στη μνήμη του Τσέχου συνθέτη Πάβελ Χάας και στους συναδέλφους του στα ναζιστικά στρατόπεδα. Η γραφή, που προβλέπει τον διάλογο ανάμεσα σε κουαρτέτο εγχόρδων και ποικιλία κρουστών, μαρτυρεί την ηλικία του συνθέτη, που γεννήθηκε το 1932 και μεγάλωσε με τα ακούσματα των πρώτων του μοντερνισμού.
Λίγο νεώτερος του Γκερ είναι ο Τζόναθαν Χάρβι, του οποίου η σύνθεση «Tendril», τρυφερά ανελισσόμενο ακροβλάσταρο, εξερευνά τις καθαρά ηχητικές δυνατότητες των οργάνων και πειραματίζεται με τη δυναμική. Την συναυλία ολοκλήρωσε η «Συμφωνιέτα» έργο 1, νεανική σύνθεση του Μπρίτεν που ολοκληρώθηκε το 1932.
Τα έργα απέδωσαν οι Χρυσή Δημητρίου (φλάουτο), Χριστίνα Παντελίδου (όμποε), Κώστας Τζέκος (κλαρινέτο), Μαρία Κολέτου (φαγκότο), Εμμανουήλ Βεντούρας (κόρνο), Θοδωρής Βαζάκας και Μάριος Νικολάου (κρουστά), Αϊ Μοτοχάσι - Σιδέρη (πιάνο, τσέμπαλο), Απόστολος Παληός (πιάνο), Παναγιώτης Τζιώτης και Κώστας Παναγιωτίδης (βιολί), Αλί Μπάζεγκμεζλερ (βιόλα), Αντώνης Πρατισνάκης και Δημήτρης Τραυλός (τσέλο), Νίκος Τσουκαλάς (κοντραμπάσο). Ολοι τους ταλαντούχοι μουσικοί από αθηναϊκές ορχήστρες, φανερώνουν μία διαφορετική πλευρά τους μέσα από αυτή τη συνεργασία.
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ "7/3/2010"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου