Του ΓΙΑΝΝΗ ΣΒΩΛΟΥ -ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ 17/3/2010
Τις προάλλες η Κρατική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης υπό τον Μύρωνα Μιχαηλίδη παρουσίασε στο αθηναϊκό Μέγαρο Μουσικής ένα ενδιαφέρον πρόγραμμα, αφήνοντας πολύ καλές εντυπώσεις (10/3/2010).
Τιμώντας τα πενηντάχρονα από τον θάνατο του Δημήτρη Μητρόπουλου -ιδανική ευκαιρία να παρουσίαζε η ΕΛΣ τη «Βεατρίκη»!- η ορχήστρα πρόσφερε την πρώτη παγκόσμια παρουσίαση μιας άγνωστης ορχηστρικής διασκευής του. Ηταν η νεανική «Φούγκα» (1920;) από το «Πρελούδιο και Φούγκα αρ.5», μέρος των «Εξι σπουδών, έργο 52» του Σεν-Σανς. Παιγμένη άτονα, δίχως να αναδεικνύει ούτε τη δομή, συνεπώς ούτε την προφανή αναφορά πρωτοτύπου και μεταγραφής στον Μπαχ, το σύντομο κομμάτι ήχησε αμήχανα. Αναμφίβολα χρησιμότερο θα ήταν αν η ΚΟΘ φρόντιζε να ξανακούγαμε κάποιο από τα λιγοστά μείζονα ορχηστρικά του Μητρόπουλου, όπως το περίφημο «Κοντσέρτο γκρόσο».
Ακολούθησε το «Κοντσέρτο για πιάνο αρ. 1» του Μπραμς. Ο Ρώσος πιανίστας Μπόρις Μπέρμαν -απλή συνωνυμία με τον κορυφαίο Λάζαρ Μπέρμαν- πρόσφερε μια ωραία ερμηνεία, έντονα και ευπρόσδεκτα διαφοροποιημένη από τις συνήθεις αναγνώσεις-τιτανομαχίες σολίστ-ορχήστρας. Το σοπενικής ρευστότητας παίξιμό του πρόβαλε αβίαστα δεμένο με την ορχήστρα, πλούσιο σε φωτοσκιάσεις δυναμικής και με ικανό μέγεθος ήχου. Αδιάλειπτα προσανατολισμένο στη μελωδική αποκωδικοποίηση της πιανιστικής φραστικής, γλύκανε ευπρόσδεκτα την αρρενωπή, στιβαρή γραφή του Μπραμς, εμφυσώντας της φωνητικές ποιότητες. Την καθαρή απόλαυσή μας ελάχιστα επηρέασαν σποραδικά ολισθήματα του πιανίστα στην υψηλή περιοχή του οργάνου κατά τις δραματικές εξάρσεις.
Επίκεντρο ενδιαφέροντος της βραδιάς αποτέλεσε το «Κοντσέρτο για ορχήστρα» του Μπάρτοκ· δυστυχώς, η μουσική του έχει καταντήσει πάλι «είδος σε ανεπάρκεια» στην Αθήνα... Αψογα προετοιμασμένη, με τα συνήθως μέτρια, αδύναμα πνευστά της να υπερβαίνουν εαυτά -ειδικά στο επικίνδυνο «Παιχνίδι των ζευγαριών»!- και τα εξαίρετα έγχορδά της σε πλήρη ετοιμότητα, η ΚΟΘ έδωσε πραγματικά τον καλύτερο εαυτό της. Ο Μύρων Μιχαηλίδης διέπλασε μια λαμπερή, τεχνικά άρτια εκτέλεση. Πλούσια σε καλοδουλεμένες λεπτομέρειες, γενναιόδωρα εκφραστική η ανάγνωσή του ανέδειξε πειστικά τόσο τη βαθιά νοσταλγία που διαποτίζει το έργο όσο και τους αναρίθμητους, ρυθμικά ή/και αρμονικά ιδιάζοντες γλυκασμούς του. Η ήδη εξαετής θητεία του υπερδραστήριου αρχιμουσικού στην ΚΟΘ (2004-2010) αποδείχτηκε καλλιτεχνικά και επιχειρησιακά 100% επιτυχής· ένθεν και η -ευκταία- παράτασή της μόνον κέρδη θα μπορούσε να εξασφαλίσει. *
Τις προάλλες η Κρατική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης υπό τον Μύρωνα Μιχαηλίδη παρουσίασε στο αθηναϊκό Μέγαρο Μουσικής ένα ενδιαφέρον πρόγραμμα, αφήνοντας πολύ καλές εντυπώσεις (10/3/2010).
Τιμώντας τα πενηντάχρονα από τον θάνατο του Δημήτρη Μητρόπουλου -ιδανική ευκαιρία να παρουσίαζε η ΕΛΣ τη «Βεατρίκη»!- η ορχήστρα πρόσφερε την πρώτη παγκόσμια παρουσίαση μιας άγνωστης ορχηστρικής διασκευής του. Ηταν η νεανική «Φούγκα» (1920;) από το «Πρελούδιο και Φούγκα αρ.5», μέρος των «Εξι σπουδών, έργο 52» του Σεν-Σανς. Παιγμένη άτονα, δίχως να αναδεικνύει ούτε τη δομή, συνεπώς ούτε την προφανή αναφορά πρωτοτύπου και μεταγραφής στον Μπαχ, το σύντομο κομμάτι ήχησε αμήχανα. Αναμφίβολα χρησιμότερο θα ήταν αν η ΚΟΘ φρόντιζε να ξανακούγαμε κάποιο από τα λιγοστά μείζονα ορχηστρικά του Μητρόπουλου, όπως το περίφημο «Κοντσέρτο γκρόσο».
Ακολούθησε το «Κοντσέρτο για πιάνο αρ. 1» του Μπραμς. Ο Ρώσος πιανίστας Μπόρις Μπέρμαν -απλή συνωνυμία με τον κορυφαίο Λάζαρ Μπέρμαν- πρόσφερε μια ωραία ερμηνεία, έντονα και ευπρόσδεκτα διαφοροποιημένη από τις συνήθεις αναγνώσεις-τιτανομαχίες σολίστ-ορχήστρας. Το σοπενικής ρευστότητας παίξιμό του πρόβαλε αβίαστα δεμένο με την ορχήστρα, πλούσιο σε φωτοσκιάσεις δυναμικής και με ικανό μέγεθος ήχου. Αδιάλειπτα προσανατολισμένο στη μελωδική αποκωδικοποίηση της πιανιστικής φραστικής, γλύκανε ευπρόσδεκτα την αρρενωπή, στιβαρή γραφή του Μπραμς, εμφυσώντας της φωνητικές ποιότητες. Την καθαρή απόλαυσή μας ελάχιστα επηρέασαν σποραδικά ολισθήματα του πιανίστα στην υψηλή περιοχή του οργάνου κατά τις δραματικές εξάρσεις.
Επίκεντρο ενδιαφέροντος της βραδιάς αποτέλεσε το «Κοντσέρτο για ορχήστρα» του Μπάρτοκ· δυστυχώς, η μουσική του έχει καταντήσει πάλι «είδος σε ανεπάρκεια» στην Αθήνα... Αψογα προετοιμασμένη, με τα συνήθως μέτρια, αδύναμα πνευστά της να υπερβαίνουν εαυτά -ειδικά στο επικίνδυνο «Παιχνίδι των ζευγαριών»!- και τα εξαίρετα έγχορδά της σε πλήρη ετοιμότητα, η ΚΟΘ έδωσε πραγματικά τον καλύτερο εαυτό της. Ο Μύρων Μιχαηλίδης διέπλασε μια λαμπερή, τεχνικά άρτια εκτέλεση. Πλούσια σε καλοδουλεμένες λεπτομέρειες, γενναιόδωρα εκφραστική η ανάγνωσή του ανέδειξε πειστικά τόσο τη βαθιά νοσταλγία που διαποτίζει το έργο όσο και τους αναρίθμητους, ρυθμικά ή/και αρμονικά ιδιάζοντες γλυκασμούς του. Η ήδη εξαετής θητεία του υπερδραστήριου αρχιμουσικού στην ΚΟΘ (2004-2010) αποδείχτηκε καλλιτεχνικά και επιχειρησιακά 100% επιτυχής· ένθεν και η -ευκταία- παράτασή της μόνον κέρδη θα μπορούσε να εξασφαλίσει. *
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου